Sofie:

"We waren beiden thuisverpleegkundigen en alhoewel we onze job met passie en vuur deden, jaagden we soms door het leven. Zoals elk koppel tegenwoordig doet. Onze 2 dochters werden wat groter en ik denk als ik er nu op terugkijk dat we wat uit elkaar groeiden. Hij had zijn vrienden en ik mijn vriendinnen. We bleven zelf ook beste vrienden, maar leefden stilletjesaan meer als broer en zus. Die stilletjesaan gebeurde zo subtiel en onmerkbaar dat ik niet kan zeggen hoe het opeens zo is gekomen. Vroeger waren we steeds passioneel in de lakens, en nu waren we enkel nog passioneel met onze kinderen. Er was geen gulden middenweg. Werk, kinderen en taxi voor de kinderen was onze prioriteit. Niet de liefde en romantiek tussen ons twee. 

Ik wilde wel verandering in de situatie maar was eigenlijk hoe vreemd het klinkt "te lui en te moe" om verandering op gang te brengen. Als ik in bed lag, verwelkomde ik mijn slaap met open armen en verdween ik in mijn eigen gezellig coconnetje. 

De ontdekking

Tussen mijn twee rondes door had ik opeens de moed gevonden om te beginnen aan een grote kuis. Die boekenrek werd alle weken zorgvuldig gestofveegd, maar ik vond het opeens nodig om alle boeken van de houten plank te halen, en elk boek zorgvuldig af te stoffen en de houten kast te laten blinken van binnen en buiten. 

Ik wist nog niet of ik deze job tot een goed einde ging kunnen brengen, maar was toch vol overmoed begonnen. Nauwlettend de klok in het oog houdend. Mijn patiënten wachten op mij. Terwijl ik de boeken weghaalde viel er ineens een houten doosje uit het niets. Deze zat achter de grotere boeken over werelddelen en dieren verstopt. 

Ik herkende de doos niet. Er hing een dun lintje eromheen met enkele "mislukte" strikjes. Uiteraard krulde mijn neus van nieuwsgierigheid. Ik dacht dat er iets waardevols in zou zitten zoals een juweeltje van de kinderen hun doopsel of dergelijke. De oude houten doos was niet groter dan de helft van een schoendoos en er stonden op het deksel enkele decoratieve bloemen en tierlantijntjes in gekerfd. Om de strikken netjes open te trekken had ik het geduld niet. De kinderen zaten op school, mijn man was aan het werk. Ik nam meteen een schaar uit de keukenschuif en knipte het dunne lint in een paar knippen door. 

Ik opende de doos en mijn ogen werden groter, en vulden zich langzaam maar snel met tranen die uit het diepste van mijn hart kwamen. Ik zag ons leven voorbijflitsen dit was het einde. 

De doos was namelijk gevuld met volwassen dvd's. Je zou zeggen , dit is geen reden om te huilen , maar het waren geen "gewone" 18 plus filmpjes. Het waren duidelijk homoseksuele tapes die niet voor mijn ogen of het daglicht geschikt waren. 

Ik huilde omdat ik ons leven hoe ik het gewoon was, zag verdwijnen. 

Ik huilde omdat ik onze kinderen zag gekwetst worden.

Ik huilde omdat ik nu wist wat er aan de hand was,

hij viel voor mannen en niet voor mij. "

wordt vervolgd...