Toekomstmuziek

Het was zijn eerste werkdag, en hij wilde een goede indruk maken en zeker op tijd op kantoor zijn. Helaas was zijn knalrode magneetauto te laat om aan de slinger van auto's te hangen en benzinevrij naar de andere stad waar zijn nieuw werk was te begeven. Zou hij de skateplank kunnen gebruiken. Hij probeerde in te schatten hoelang hij dan onderweg zou zijn, normaal kan hij dit wel in minder dan een uur doen. Aangezien hij ruim op tijd was opgestaan dankzij zijn wakker kantelend bed, leek hem dit geen probleem. Hij kwam bij het eerste skatestation aan. Hij duwde de hendel omhoog en op de meterslange baan kwam er een nieuw skateplankje tevoorschijn. Hij ging erop zitten en keek naar de helling die hem nu te wachten stond. Een voetganger bekeek hem even en liep dan verder naast hem op het voetpad.  Hij had maar één knop vast en dat was de rem, als hij eerder zou moeten uitstappen, maar hij moest de volle 100 meter afgaan.  Hij vertrok, het ging niet zo een vaart, een beetje trager dan de fiets maar wel sneller dan te voet. Ondertussen kon hij zijn benen nog wat laten rusten. Hij had dan wel zijn masserende broek aangedaan, voor het geval hij in de bureaustoel een slechte doorbloeding zou krijgen door het lange computerwerk, maar hij vond het niet nodig om de massagefunctie al te activeren. Als deze rit hem lang duurde dacht hij eraan dat hij met het geld dat hij zou verdienen een solo auto zou kopen. Een auto die dus niet als een magneettrein via een spoor tot zijn bestemming komt. Een auto die helemaal alleen een bestemming kan hebben zonder ergens aan vast te moeten hangen. Hij wilde dan wel ééntje met de stofzuigeroptie. Een slangetjes dat je kan uithalen tijdens de file om je auto volledig proper te zuigen. Hij droomde al van het geld dat hij ging verdienen. Hij was het wel waard, vond hij. Zijn moeder had hem dan ook opgevoed alsof hij de speciaalste sneeuwvlok is van het hele land.